«جریان آب دائماً زندگی و مرگ را به هم پیوند میدهد. آب واسطهای بین این دو است و سطح آن مرز مشترکی در طبیعت ایجاد میکند که در آن این دو به هم میرسند. مرگ دائماً در آنجا مغلوب میشود.» این حرکت زنده آب است که زندگی روی زمین را ممکن میسازد. تئودور و ولفرام شوِنک، بر اساس علم معنوی و آزمایشهای متعدد خود، نشان میدهند که زمین ما یک موجود زنده است و آب به عنوان یک اندام حسی، تأثیرات حیاتی کیهانی را درک کرده و آنها را به زندگی زمینی منتقل میکند.
رویکرد نویسندگان به بحرانهای کنونی آب و محیط زیست فراتر از راهحلهای مسئلهمحور و جزئی و موقت است؛ بلکه آنها پیشنهاد میکنند که ما به درک جدید و بنیادی از آب نیاز داریم - در واقع، اگر قرار است زمین زنده و در دسترس برای سکونت انسان باقی بماند، باید به سطح انقلابی جدیدی از آگاهی دست یابیم.
این اثر کلاسیک پیشگام در مورد آب، اکنون بیش از هر زمان دیگری مطرح است.
