गाईहरूले घाँसे मैदान बनाउँछन्

विकासवादी सिद्धान्तमा, प्रायः यो प्रस्ताव गरिएको छ कि वातावरणले जीवहरूलाई आकार दिन्छ, तर प्रायः यो कुरालाई कम आँकलन गरिन्छ कि जनावरहरूले आफ्नो वातावरणलाई कति आकार दिन्छन्। एउटा सजिलो उदाहरण बीभर हो। यी सुन्दर जीवहरूलाई भेट्ने जो कोहीलाई थाहा छ कि उनीहरू आफ्नो वातावरणलाई कति परिमार्जन गर्न मन पराउँछन्। यी साना स्तनधारी प्राणीहरूमा सम्पूर्ण नदीहरूको प्रवाहलाई बाँध्ने र निर्देशित गर्ने क्षमता हुन्छ, जसको ठूलो पारिस्थितिक प्रभाव हुन्छ।

उष्ण कटिबन्धीय क्षेत्रमा, यदि तपाईंले घाँसे मैदान क्षेत्र फेला पार्नुभयो भने, रूमिनेन्टहरूले सम्भवतः रूखहरूलाई बढ्नबाट रोक्नको लागि निरन्तर रूपमा त्यो क्षेत्र चरिरहेका छन्। कार्ल कोनिगको आकर्षक कृतिपृथ्वी र मानिस मा उनले प्रस्ताव गरेका छन् कि विशिष्ट जनावरहरूले आफैं जस्तै परिदृश्य सिर्जना गर्छन् । विशेष गरी, बायोडायनामिक अभ्यासकर्ताहरूको लागि बाहिर खडा हुने एउटा गाई हो, जुन, कोनिगले सुझाव दिन्छ,घाँस सिर्जना गर्दछ। यो होइन कि गाईहरू देखा पर्छन् र घाँसको अनुरूप विकसित हुन्छन्। होइन, तिनीहरू साना रूखहरूलाई ढकढक्याउनेछन्, हाँगाहरू भाँच्नेछन्, र सबै प्रकारका वनस्पतिहरू खानेछन् -- तर तिनीहरूले सामान्यतया हाल फूलिरहेको कुरालाई बेवास्ता गर्छन् (विशेष गरी भोकाएको बाहेक)।

नतिजा के हो? गाईहरू फूल फुल्ने बिरुवाहरू मन पराउँछन् किनभने तिनीहरू आफ्नो वरिपरि "झरा" हाल्छन्। घुमाउरो चराउनेहरूलाई राम्रोसँग थाहा छ कि गाईहरूलाई स्वतन्त्र रूपमा छनौट गर्दा, उनीहरूले मन नपर्ने कुराहरू खाँदैनन् जसले गर्दा उनीहरूलाई मन नपर्ने बिरुवाहरूलाई नै बढ्न प्रोत्साहित गर्छ। क्लोभर, यारो, डन्डेलियन, चिकोरी, क्यामोमाइल (र थप) भएको घाँसे मैदानको अवस्थामा, तिनीहरूले फूलहरू उत्पादन गर्छन् जसले बिरुवालाई अस्थायी रूपमा चरनको लागि अप्रिय बनाउँछ भन्ने तथ्यले यसको फैलावटलाई मात्र प्रोत्साहन गर्छ।

अनि, यसरी, गाई, गाईले सिर्जना गर्ने घाँसको मैदान र मौरीहरू बीचको सूक्ष्म भित्री सम्बन्ध। दूध र मह एकसाथ सम्बन्धित छन् किनभने मौरीले गाईले नसक्ने कुरा काट्छ।